Afgelopen weekend las ik een commerciële bijlage bij de krant die de moderne werkgever genoemd was.  De bijlage stond in het teken van modern HRM-beleid. Nu is Human Resources Management (ooit Personeelszaken geheten) een belangrijk vakgebied, ik ben de laatste om dat te ontkennen: sterker nog, ik maak er met enige regelmaat in verschillende rollen deel van uit.

Maar allemachtig toch: er wordt toch ook wel veel mist gecreëerd, newspeak geproduceerd en hoog van de toren geblazen om….ja, waarom eigenlijk.

Een paar voorbeelden

  • inwerken is onboarding geworden
  • inzetbaarheid is life time employment
  • gemotiveerde medewerkers heten nu een aligned workforce
  • natuurlijk is data-analyse van groot belang bij het recruiten van potentials
  • een personeelsfunctionaris werd een HR manager en die is inmiddels HR Business Partner geworden. En dan heb ik het nog niet over de voorlopers die hun HR-directeuren Chief Happinez Officer schijnen te noemen.

Waarom dus? Ik denk dat het veel te maken heeft met de Calimero-positie waarin HRM zich bevond, of begaf. Anders gezegd: er is nog steeds in veel organisaties een HRM-afdeling die niet echt betrokken raakt bij de strategische besluitvorming. Pas na de besluitvorming bedenkt men dat die weleens gevolgen voor het personeel kan hebben en dan is het resultaat: vragen bij HRM zelf, vragen bij medewerkers, leidinggevenden die overvraagd worden, onrust en onlust.

Nog steeds is de afdeling HRM in veel organisaties een soort afvoerputje waar alle troep verzameld wordt die ergens anders in de organisatie overboord gezet werd. En vaak is de aanname: HRM lost het maar op…

Natuurlijk, ik zie ook wel dat er dingen veranderen, dat er organisaties zijn waarbij HRM wel mee kan sturen en dus invloed kan uitoefenen, maar dat komt niet doordat daar newspeak gebezigd wordt. Dat komt doordat de HR-mensen weten wat de koers is van de organisatie, omdat ze kennis hebben van veranderprocessen, omdat ze financiële cijfers kunnen lezen. Daarmee zijn ze een geloofwaardige gesprekspartner van het management geworden en kunnen ze een waardevolle bijdrage leveren. Ze hoeven hun plek aan de directietafel niet te bevechten maar ze zitten er, omdat ze er horen.

Geen woorden maar daden HRM’ers: ontwikkel jezelf, laat zien wat je kan, wacht niet tot je invloed krijgt, maar neem die en lever zo een wezenlijke bijdrage, want daar gaat je vak over tenslotte.